GTranslate Wähle deine Sprache

Suchen und Finden

1.Moses 48 von 50

von Rico Loosli 6934 Bioggio
Zugriffe: 64

 

1.Moses 48 von 50

48:1 Später isch Joseph mitteilt worde: "Din Vater wird immer schwächer." Do isch er mit sine beide Söhn gange, Manạsse und Ẹphraim, zu ihm.

2 Dänn hät mer zum Jakob gseit: "Din Sohn Joseph isch cho." Israel hät sini ganzi Chraft zemme gno und hät sich i sim Bett ufgsetzt.

3 Jakob sait zum Joseph: "Gott de Allmächtigi, isch mer in Lus im Land Kạnaan erschine und het mi gsägnet.

4 Er het zu mir gseit: 'Ich loh dich fruchtbar und zahlrich werde. Ich mach us dir es Hufe vo Völcher und ich wird das Land din Nachkomme uf Duur als Bsitz gä.'

5 Dini zwei Söhn wo in Ägypte gebore worde sind bevor ich zu Dir cho bin ghöred mir. Ẹphraim und Manạsse sölled mir ghöre wie Rụbe und Sịmeon.

6 Doch die Chind wo du nach ihne bechunsch ghöred dir. Si werded de Name vo ihrem Brüeder i ihrem Erbteil träge.

7 Was mich betrifft: Wo ich us Pạdan cho bin, isch Rahel a minere Siite im Land Kạnaan gstorbe. Bis Ẹphrath ischs no es guets Stück gsi, und so begraub ich sie det am Weg nach Ẹphrath, das heisst Bẹthlehem."

8 Als Israel Josephs Söhn gseh het, het er gfragt: "Wer isch das?"

9 Joseph het sim Vater antwortet: "Das sind mini Söhn, wo Gott mer do gäh het." Druf het Israel gseit: "Bring sie bitte her, ich will sie sege."

10 Israels Auge sind im Alter schwach worde und er het nöd chönne gseh. Do het sie Josef zue nem brocht, un na küsst un umarmt sie.

11 Israel het zum Joseph gseit: "Ich hett nie denkt das ich dich nomal wieder gseh und jetzt loht Gott mich sogar dini Nachkomme gseh".

12 Danach het Joseph die beide vo Israels Knie weg gführt und het sich mit em Gsicht zu de Erde verbüted.

13 Joseph het den die beide gholt – Ẹphraim a die rechti Hand und Manạsse an die linki – und het sie zu ihm bracht sodass Ẹphraim links und Manạsse rechts vo Israel isch gstande.

14 Israel het jedoch sini rechti Hand usgstreckt und het sie Ẹphraim uf de Chopf gleit, obwohl er de Jünger gsi isch. Sini linke Hand het er Manạsse uf de Chopf gleit. Merạsse isch zwar de Erstgeboreni gsi, doch Israel het sini Händ absichtlich so ane gleit.

15 Dann segnet er Josef un sait:

"Dä wahre Gott, vor däm mi Vädare Abraham un Isaak ihr Wäg gange sin, der wahre Gott, der mi ganze Läbä lang bis hütt we ä Hirte ghüetetet het,

16 de Engel, wo mich us all minere Not erlöst het, singe de Junge. Min Name und de Name vo minere Vätere Abraham und Isaak söll dur sie erhalte bliibe. Us dene söll en grossi Mängi uf de Erde werde."

17 Wo de Joseph gseh het, dass sin Vater sini rechti Hand uf Ẹphraims Chopf gleit hät, gfallt ihm das nöd. Drum het er d'Hand vo sim Vater versuecht z'neh und sie vo Ẹphraims Kopf uf Manạsses Kopf z'lege.

18 Joseph het zu sim Vater gseit: "Nei, Vater, er do isch de Erstgeboreni. Leg ihm die rechti Hand uf de Chopf."

19 Sin Vater weigert sich jedoch beharrlich un sait: "Ich weiss, mi Bueb, i weiss. Au üs nem wird ä Volk üsgoh un au er wird gross wäre. Doch si jüngere Brüeder wird gresser wäre als er, un sini Nochkumme wäre eina vu d Velka entspräche."

20 Israel het sie a dem Tag witer gsegnet idem er gseit het: "Israel söll dich erwähne, wenns Segewünsch usspricht, und sege: 'Gott söll dich wie Ẹphraim und manạsse mache.'" So het er Ẹphraim immer wieder vor Manạsse gstellt.

21 Denn het Israel zum Joseph gseit: "Ich stirb jetzt aber Gott wird eu ganz bestimmt witer biistah und eu is Land eure Vorfahre zrugbringe.

22 Und ich gib der es Stuck Land meh als dine Brüedere – Land, wo ich de Amorịter mit mim Schwert und mim Bög abgno han."